کد مطلب:24024 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:770

وصیت ابوطالب هنگام مرگ
وی هنگام مرگ به فرزندان خود چنین گفت: من «محمد» را به شما توصیه می كنم، زیرا او امین قریش و راستگوی عرب، و حائز تمام كمالات است آئینی آورده كه دلها بدان ایمان آورده، اما زبانها از ترس شماتت به انكار آن برخاسته است من اكنون می بینم كه افتادگان و ضعیفان عرب، به حمایت او برخاسته و به او ایمان آورده اند، و محمد با كمك آنها بر شكستن صفوف قریش قیام نموده است، سران قریش را خوار، خانه های آنان را ویران، و بی پناهان آنها را قوی و نیرومند و مصدر كار نموده است سپس گفتار خود را با جمله های زیر پایان داد:

ای خویشاوندان من، از دوستان و حامیان حزب او (اسلام) گردید هر كسی پیروی او را نماید، سعادتمند می گردد، هرگاه اجل مرا مهلت می داد، من حوادث روزگار را از او دفع می نمودم.

ما شك نداریم كه وی در این آرزو راستگو بوده، زیرا خدمات و جانفشانیهای ده ساله او، گواه صدق گفتار او است چنانكه گواه صدق، وعده ای است كه وی در آغاز بعثت به محمد (ص) داد، زیرا روزی كه پیامبر (ص) تمام اعمام و خویشاوندان خود را دور خود جمع كرد و آئین اسلام را به آنها معروض داشت، ابوطالب به او گفت: برادرزاده ام قیام كن، تو والا مقامی حزب تو، از گرامی ترین حزبها است تو فرزند مرد بزرگی هستی، هرگاه زبانی تو را آزار دهد، زبانهای تیزی به دفاع از تو بر می خیزند، و شمشیرهای برنده ای آنها را می رباید به خدا سوگند اعراب، مانند خضوع حیوان نسبت به مادرش، در پیشگاه تو خاضع خواهند شد.